Bij een airdrop krijgt de eigenaar van een cryptovaluta-adres tokens op dat adres gestort, vaak in ruil voor een actie, maar soms ook ‘zomaar’, omdat het adres in de betreffende blockchain bestaat en actief is (geweest).
Tijdens de grote ICO-hype van 2017 en 2018 probeerden veel cryptovaluta- of andere tokenprojecten aandacht te genereren voor hun werk door hun specifieke tokens te airdroppen op adressen van mensen die zich inschreven voor hun projecten. Vaak was het niet meer dan een belofte die ook in veel gevallen niet ingelost werd.
Airdrops kunnen in principe op elke blockchain bij alle munten en tokens plaatsvinden, maar om het niet te verwarrend te maken, gebruiken we ethereum als voorbeeld.
Door een ethereumadres te delen met een aanbieder van (nieuwe) cryptotokens wordt het adres opgeslagen in een database van de aanbieder. Na het uitbrengen van de betreffende munt of token krijgen de ingeschrevenen ‘gratis’ tokens op dat specifieke adres bijgeschreven, vaak in ERC20-formaat.
Het weggeven vraagt vaak om het delen van informatie over de token via een dienst als Twitter, Telegram of andere sociale media. Door weten regelgeving is ook vaak Know Your Customer of KYC vereist, een proces waarbij de eigenaar van het adres zijn of haar identiteit moet bewijzen. Bedenk daarbij wel met wie of wat je je identiteit deelt en of je het dat waard vindt.
Een recente grote airdrop uit 2020 die werkelijk onverwacht kwam, was voor gebruikers van Uniswap, een systeem op ethereum om makkelijk tokens te wisselen. Entiteiten die ook maar één keer hun ethereum-wallet hadden verbonden met dit systeem voor 1 september 2020 kregen automatisch 400 UNI op dat specifieke ethereumwalletadres bijgeschreven. Voor mensen die veel wallets ooit verbonden met dit platform voor die datum was dit een lucratieve gebeurtenis.
