„Het Groene kruis” is een vereeniging, die ligt op hygiënisch terrein met eerbiediging van ieders godsdienstige en staatkundige overtuiging. Zij stelt zich ten doel de bevordering der gezondheidsbelangen, door de verspreiding van kennis dienaangaande, de verbetering der ziekenverpleging in het algemeen, de bestrijding der tuberculose in het bijzonder, en door allerlei arbeid, waardoor de ziekte bestreden en de gezondheid bevorderd kan worden, zooals de wijkverpleging, de ontsmettingsdiensten, sneller en beter ziekenvervoer, de bakerhulp, de wijkbakerdienst, de moedercursussen, de huisverzorging, de verplegingsartikelen enz.
Deze vereeniging is opgericht in 1900, en telde aan het einde van haar 25-jarig bestaan ruim 772 afdeelingen, met 10 provinciale en een Algemeene Nederlandsche organisatie, alles tezamen ongeveer een 500.000, dus een half millioen, leden. In haar gedenkboek Na tien jaren, dat na het Jubileum-congres in 1910, aan het einde van haar tien-jarig bestaan verscheen, is het ontstaan en de propaganda der eerste tien jaren beschreven.
Na haar 25-jarig bestaan verscheen er een gedenkboek: In zilverkrans, bijeengebracht onder redactie van F. C.
Fleischer, Dr. J.
Ph. Elias en B.
S. H.
Stielen Eerstgenoemde is van den aanvang af wel de bezielende leider der Groene kruis-actie geweest. Hieruit blijkt, dat de actie begon in 1900 door het oprichten van plaatselijke afdeelingen; deze plaatselijke afdeelingen werden zoo langzamerhand in provinciale afdeelingen vereenigd, en zoo werd eindelijk op 26 October 1911 de Algemeene Nederlandsche Vereeniging „Het Groene kruis” opgericht.
