Nog betrouwbaarder dan knoflook tegen vampieren, helpt een gewijde rozenkrans tegen al het kwaad van deze wereld - als men de ontelbare sedert de Middeleeuwen verbreide legenden mag geloven, die nog steeds hun invloed doen gelden binnen de katholieke Kerk.
De nog steeds gepraktiseerde vorm van het rozenkransgebed, het aan elkaar rijgen van een vast aantal Ave Maria’s en onzevaders, is waarschijnlijk door de kruisvaarders van de islam overgenomen.
Het eigenlijke parelsnoer - ook te vinden in het boeddhisme, het hindoeïsme en de islam - ontwikkelde zich in de loop der eeuwen tot een buitengewoon geliefde talisman, waarin men zo’n blind vertrouwen had, dat de grens tussen geloof en bijgeloof niet meer bestond. Als gebruiksmogelijkheden van het universele onheilwerende middel werden bijvoorbeeld genoemd: ‘Rondspokende geesten verdwijnen als men een rozenkrans naar ze werpt.’ ‘Heeft men gunstig weer nodig om het wasgoed te drogen, dan hangt men buiten een rozenkrans op.’
‘Zwangere vrouwen dragen een rozenkrans bij zich tegen beheksing en ter verlichting van de geboorte. Luierkindjes legt men of in de windsels of in de wieg, dat beschermt tegen alle kwaad en maakt het kindje vroom.’ ‘Schenkt een meisje haar geliefde een rozenkrans, dan zullen ze steeds meer van elkaar gaan houden, want de rozenkrans “bindt”.’
→ Afweertoverij, → Amulet.
