strafdoublet

krak - zelfstandig naamwoord 1. aantasting waardoor het niet meer gaaf is ♢ zijn reputatie heeft door die affaire een krak gekregen 2. scheur in iets wat breekbaar is ♢ er zit een krak in die porseleinen schaal 3. geluid van iets wat breekt ♢ ik hoorde een krak toen mijn pols brak ...

krak - Tussenwerpsel 1. geluid wat ontstaat als iets breekt ♢ 'Pap, ik geloof dat ik weet wat een wonder is. Moet je horen: Twee oudjes hadden eens een kipje, en dat kipje heette Stipje. 't Legt een eitje voor de ouden, geen gewoon, maar een gouden. Man sloeg met een bezemsteel, maar het eitje bleef toch heel. Vrouw sloeg met een bezemsteel, maar het eitje bleef toch heel. Toen kwam er een muisje aan, dat ging met zijn staartje slaan, en warempel, dat gin...

v./m. (-ken), krakeend.