Kennis bestaat uit alle opgedane informatie en ervaringen in het leven van een persoon. Voor bijna elke handeling die een persoon verricht is kennis nodig. Dat kan kennis zijn die bijna iedereen bezit, zoals de kennis die nodig is om de dop van een fles te draaien, tot zeer complexe kennis die maar weinigen hebben, waarmee je bijvoorbeeld de defecte motor van een auto weer kan laten draaien. De twee voorbeelden hierboven zijn voorbeelden van praktische kennis, kennis waarmee een praktisch voo...

Kennis is dat wat men weet, betekenis heeft en toegepast wordt door de mens of door de maatschappij als geheel. Vaak wordt bij menselijke activiteiten zo wel een specifieke kennis, ervaring, vaardigheid en attitude vereist. We noemen deze verzameling: een competentie. Er bestaan vele soorten kennis zoals zelfkennis, vakkennis, wetenschappelijke kennis, talenkennis, enzovoorts. Kennis is een persoonlijke bekwaamheid om te handelen: een vermogen waarin het weten, toepassen en houding zijn geïntegr...

De term wordt in verschillende betekenissen gebruikt. 1. Kennis is datgene wat een persoon weet, wat als het ware als 'data' aanwezig is in zijn cognitieve systeem (lange termijn geheugen). Ook wel: kennis is wat kan worden gereproduceerd van de informatie die op een eerder tijdstip is opgenomen. Ongeveer deze betekenis heeft de term in de trits 'kennis, inzicht en toepassing'. 2. Kennis is niet alleen wat een persoon weet in de zin van (1) maar ook het doorzien van de implicaties van het gewet...

Het persoonlijk vermogen dat iemand in staat stelt om juist te handelen, als het product van gegevens, ervaring, vaardigheden en attitudes waarover een persoon op een bepaald moment beschikt.

Zie epistemologie.

kennis - Zelfstandignaamwoord 1. wat je weet of hebt geleerd ♢ Hij heeft veel kennis van biologie''. kennis - Zelfstandignaamwoord 1. iemand met wie men bekend is ♢ Hij is een kennis van mij. Woordherkomst Naamwoord van handeling van kennen met het achtervoegsel -nis Uitdrukkingen en gezegden ♦ buiten kennis bew...

Alle voorstellingen van de werkelijkheid die mensen als waar beschouwen en waarmee ze zich oriënteren.

kennis - zelfstandig naamwoord uitspraak: ken-nis 1. iemand die je kent ♢ Ruud Gullit is een kennis van me 2. wat je weet doordat je het geleerd hebt ♢ zijn kennis van de Nederlandse taal is groot 1. ik heb er kennis van genomen [ik heb het gehoord maar doe er niet veel mee]...

KENNIS, v. (-sen), het vermogen om te kennen, te onderscheiden, bewustzijn: het kleine kind begint al kennis te krijgen; — buiten kennis zijn of liggen, zonder bewustzijn, in eene flauwte, in onmacht; — weder bij kennis komen; — het weten, kunde, kundigheden, verstand met kennis van zaken; van iets geen kennis hebben, het niet weten; — dat is buiten mijne kennis geschied, buiten mijn voorweten; (ook) daar weet ik niets van; — iem. van veel kennis, kundigheden;...

kennis - Het weet hebben van iets op basis van ervaring of associatie, zoals men op de hoogte kan zijn van de wetenschap, kunst of techniek. Verwijst ook naar het geheel aan informatie dat kan worden verworven door studie, onderzoek, observaties of ervaring.

zie Bewustheid, zie Kunst.

I. v. (-sen), 1. het kennen van iemand of iets, het weten wie, wat of hoe iets of iemand is: hoe is hij aan de — van die stukken gekomen ?; uit de van zijn karakter kan men dat afleiden; 2. bekendheid, gemeenzaamheid met een persoon door of in de omgang, persoonlijke betrekking: — met iemand maken, (bij uitbreiding) ook van zaken gezegd, (ook ironisch voor) ermee in aanraking komen, ermee te doen krijgen: met iemands vuisten — maken; al eens met de politie, met de gevangenis &...