Wat is de betekenis van Kennis?

kennis - Zelfstandignaamwoord 1. wat je weet of hebt geleerd ♢ Hij heeft veel kennis van biologie''. kennis - Zelfstandignaamwoord 1. iemand met wie men bekend is ♢ Hij is een kennis van mij. Woordherkomst Naamwoord van hande...

kennis - zelfstandig naamwoord uitspraak: ken-nis 1. iemand die je kent ♢ Ruud Gullit is een kennis van me 2. wat je weet doordat je het geleerd hebt ♢ zijn kennis van de Nederlandse taal is gro...

Kennis bestaat uit alle opgedane informatie en ervaringen in het leven van een persoon. Voor bijna elke handeling die een persoon verricht is kennis nodig. Dat kan kennis zijn die bijna iedereen bezit, zoals de kennis die nodig is om de dop van een fles te draaien, tot zeer complexe kennis die maar weinigen hebben, waarmee je bijvoorbeeld de defect...

De term wordt in verschillende betekenissen gebruikt. 1. Kennis is datgene wat een persoon weet, wat als het ware als 'data' aanwezig is in zijn cognitieve systeem (lange termijn geheugen). Ook wel: kennis is wat kan worden gereproduceerd van de informatie die op een eerder tijdstip is opgenomen. Ongeveer deze betekenis heeft de term in de trits 'k...

Kennis is dat wat men weet, betekenis heeft en toegepast wordt door de mens of door de maatschappij als geheel. Vaak wordt bij menselijke activiteiten zo wel een specifieke kennis, ervaring, vaardigheid en attitude vereist. We noemen deze verzameling: een competentie. Er bestaan vele soorten kennis zoals zelfkennis, vakkennis, wetenschappelijke ken...

Alle voorstellingen van de werkelijkheid die mensen als waar beschouwen en waarmee ze zich oriënteren.

- kennis hebben (met iemand), verkering hebben (met iemand) - kennis hebben van, verstand hebben van, op de hoogte zijn van

Om een vraag te kunnen stellen moet je het antwoord al bijna weten.1 Zo groeit kennis. Meer kennis roept nieuwe vragen op die weer tot meer kennis leiden. Maar dat proces verloopt niet automatisch. Het hapert regelmatig. Neem bijvoorbeeld de menselijke voortplanting.Zoals iedereen weet ontstaat een nieuwe mens doordat een eicel en een zaadcel samen...

Kennis is al hetgeen iemand weet (althans meent te weten) met betrekking tot een persoon, produkt, bedrijf, instantie enz.

Informatie die in het geheugen van een bepaald individu is opgeslagen en die kan worden opgeroepen.

Zie epistemologie.

kennis - Het weet hebben van iets op basis van ervaring of associatie, zoals men op de hoogte kan zijn van de wetenschap, kunst of techniek. Verwijst ook naar het geheel aan informatie dat kan worden verworven door studie, onderzoek, observaties of ervaring.

Het persoonlijk vermogen dat iemand in staat stelt om juist te handelen, als het product van gegevens, ervaring, vaardigheden en attitudes waarover een persoon op een bepaald moment beschikt.

1. In enkele verb. met kennis in versch. bet.-nuances (het weten; bekendheid met een gebeurtenis, omstandigheid enz.; verstand): (iem. iets) ter kennis brengen, (iem.) op de hoogte stellen (van -), (iem. iets) mededelen; (iem.) in kennis stellen, kennis geven (van iets) (gall., naar fr. porter à la connaissance de quelqu&rsq...

onder kennis wordt in het westen datgene verstaan wat door het verstand wordt geabsorbeerd theorie, systeem, logika en verder de zgn. praktische kennis. Bij de yogis valt K. in drie vertakkingen uiteen: Fratyaksha [Perceptie]; Anumana [Conclusie] en Agama [Waarheid]. De Intuïtie is een wijze van kennen die op het yogapad tot ontwikkeling komt...

het weten. Het verwerven van kennis berust op iemands verstandelijke vermogens (waarneming, geheugen, oordeel enz.) en op de aard van zijn persoonlijkheid (het openstaan voor de wereld, de intensiteit van zijn interessen). Wanneer de kennis toeneemt, is er niet alleen sprake van een verwerven van meer kennis, maar vooral van een reorganisatie van a...

s.; (wetenschap), kennnis(se) kunde, witten (it); ergens geen — van hebben, earne gjin weet, wit(ten) fan hawwe; buiten — zijn, bûten, bûten westen, sûnder bisleur, yn ’e sûs wêze nearne gjin bisef fan hawwe, net mear witte dat men yn ’e wrald is; — va...

v. (-sen), 1. het kennen van iem. of iets, het weten wie, wat of hoe iets of iem. is: hoe is hij aan de kennis van die stukken gekomen?; uit de kennis van zijn karakter kan men dat afleiden; — de boom der kennis (des goeds en des kwaads), de boom in het paradijs waarvan God de mensen verbood te eten; vand.: de kennis d...

v., in bet. 3 m. en v. kennissen (1 het kennen van; bekendheid met; 2 bekendheid, gemeenzaamheid door of in de omgang; 3 een bekende; 4 het kennen [of: weten] van, de bekendheid met; 5 bewust onderscheidingsvermogen; bewustheid; bewustzijn, besef; 6 vertrouwdheid met; kunde van; kundigheid in; 7 het geheel van wat iem. weet; 8 kennen, weten, wetens...

('kennis) v. (-sen; -je) I. Eig. het kennen nl. 1. Algm. het bekend zijn met iemand of iets: van een vak hebben; van iets krijgen; van de wereld hebben; men moet tot van zichzelf zien te komen; de boom der (des goeds en des kwaads). →: boom. Syn. bewustheid. 2. Inz. bekendheid, gemeenzaamheid door, in de omgang ; aan iemand, iets krijge...