HOF, m. (hoven). (Zuidn.; in Noordn. gew., dicht, of deftig); (gew.) houten heining om eene weide; — (gew.) kring om zon of maan: een hof om de maan, dat kan nog gaan; maar een hof om de zon, daar schreien vrouwen en kinderen om; — (gew.) bruine kring rondom den tepel eener vrouwenborst; — omheinde ruimte, tuin: de bloemen in de...

Hof - persoon belast met de zorg voor de maaltijden en het logies; de steward. Afk. van hofmeester.

hof - Zelfstandignaamwoord 1. (n): de uitgebreide huishouding van een vorstelijke, bijvoorbeeld koninklijke familie 2. (n): (juridisch) een instelling waar recht gesproken wordt 3. (m): een stuk bebouwd land of tuin Woordherkomst > Germaans *hof- > Proto-Indo-Europees *keup-, gevormd uit *keu- «bocht...

hof - zelfstandig naamwoord 1. paleis en huishouding van de koning(in) ♢ aan het hof wordt hier niet over gesproken 1. de hof van Eden [het paradijs] 2. aangelegde tuin...

Hof (curtis, curia, aula) noemde men in de middeneeuwen het binnenplein van een kasteel, waar het gevolg van den heer vergaderde, zoodat allengs aan de personen van dat gevolg den naam van het Hof gegeven werd. Tevens werden sommigen der leden van zulk eene hofhouding met bepaalde ambten en bedieningen belast, en zoo kwamen er hofmaarschalken, kame...

Hof - 1) zie GERECHTSHOF. 2) stad in het N. van het Beiersche regeeringsdistrict Oberfranken, aan de Saale, dicht bij de Saksische grens, 24 K.M. ten Z.O. van Plauen; 42.000 inw. Middelpunt van de Noord-Beiersche wol- en katoennijverheid.

(hoven), I. m., 1. omheind stuk grond beplant met bloemen, kruiden of bomen, tuin: de bloemen in de —; hij heeft in zijn eigen — genoeg te wieden, heeft met zijn eigen zaken genoeg te doen; de — van Eden, het paradijs, (overdr.) lustoord; 2. kring om zon of maan: een — om de maan, dat kan nog gaan, maar een — om de z...

hof - vrouwelijk schaamdeel (vgl. tuin). In de verb. de hof omspitten, coïre. Eerje hebt... vernomen, Datje hofje wiert beplant, St. Nicolaes Milde Gaven [1640].Indien hy geweten had, dat 'er nog vier nevens hem waren, die myn hof by gelegentheid eens om kwamen spitten, De Openhertige Juffrouw' 1, 97 [± 1769].

1) (1971) (zeem.) afkorting van hofmeester, degene die belast is met de zorg voor de maaltijden en het logies; steward. • De oudste officier klakt met de tong. 'Hij is voor de bakker, hof!' (K. Norel: Bij de marine. 1971) • Hof. Hofmeester, bedienend personeel in cafe-taria, gouden bal of longroom. Term wordt zeker in de longro...

tuin Ze was woedend. Ze toonde mij een besmeurde schoen. 'Wie heeft er hier godverdomme in onzen hof gescheten?' Ze begon nu haast te huilen. (Eriek Verpale, Gitta) Geen Algmeen Nederlands

Omstreeks 700—1100 was langzamerhand het grondbezit in handen der kerken en der edelen gekomen, behalve in het Oosten van ons land, waar weinig persoonlijk bezit, maar meergemeene marken met vrije markgenooten waren. De kern van het bezit van den heer, van de kerk of van de abdij was het hof, de havezate. Er waren dus heerenhoven en geestelij...

dorp in de Noordbrabantse gemeente Bergeyk, 7806 inwoners (1985).