1) (1860) (plat) gooien, smijten. Syn.: besjoeren*; bonjouren*; donderen*; donderstenen*; flatsen*; flikkerstralen*; jensen*; jetsen*; jonassen*; kankeren*; ketsen*; keutelen*; kieperen*; knikkeren*; kukelen*; kwakken*; lazeren*; lazerstralen*; mieteren*; peunen*; pleuren*; rotten*; sodeflikkeren*; sodehannesen*; sodekankeren*; sodekwakken*; so...

flikkeren - Werkwoord 1. (inerg) afwisselend meer en minder of helemaal geen licht geven of terugkaatsen ♢ De lampjes blijven flikkeren. 2. (inerg), (informeel) vallen ♢ Hij is van de trap geflikkerd. 3. (ov), (informeel) gooien ...

flikkeren - regelmatig werkwoord uitspraak: flik-ke-ren 1. met een zwaai uit je hand loslaten zodat het ergens anders terechtkomt ♢ (plat) hij heeft zijn zoon het huis uit geflikkerd 2. onrustig en snel aan en uit gaan...

(flikkerde, heeft en is geflikkerd), 1. op beweeglijke wijze, onrustig of telkens onderbroken licht afgeven, vlammen of glanzen: een flikkerende vlam; de zon flikkert op het water; oneig. van de ogen en de blik; fig. in toepassing op geestelijk gebied: flikkerende hoop, geest; weerlichten; 2. (plat) snel of met kracht vallen; smijten (m.n. met een...

(flikkerde, heeft en is geflikkerd), 1. op beweeglijke wijze, onrustig of telkens onderbroken, licht afgeven, vlammen of glanzen : een flikkerende vlam ; vand. ook: een flikkerende kaars; de sterren flikkeren; de zon flikkert op het water; oneig. van de ogen en de blik; flg. in toepassing op geestelijk gebied: flikkerende hoop, gee...

→ Fonkelen (der sterren).

FLIKKEREN, (flikkerde, heeft geflikkerd), (inz. van sterren) schitteren, fonkelen; — het flikkert, het weerlicht; — de lamp flikkert, het licht danst (wanneer de vlam op- en neergaat); — (volkstaal) hij flikkerde hem op straat, smeet hem krachtig en snel op straat. FLIKKERING, v. (-en), glinstering.