Wat is de betekenis van Doode hand?

Een stichting of een zedelijk lichaam als bezitter, met het oog op de onvererfbaarheid van de bezitting, waardoor deze ten eeuwigen dage aan het verkeer is onttrokken. In het bijzonder bedoelt men met goederen en bezittingen in de doode hand die der geestelijke stichtingen. Partikuliere vermogens gaan door versterf gemiddeld eenmaal in de dertig ja...

goederen i/d, bezittingen, die aan onsterfelijke rechtspersonen toehehooren en dus niet verhandeld worden, zooals die v/e kerkgenootschap.

(N e d. Recht). Oorspr. beteekende deze uitdrukking: het recht van een heer op de nalatenschap van een slaaf of vazal of op een gedeelte van hun erfenis. Later duidde men met de woorden „goederen in de D. h.” de onroerende goederen aan van rechtspersonen, daar deze niet zooals andere goederen door erfenis van eigenaar veranderen, terwij...

Met den naam : goederen in de doode hand worden bezittingen, in ’t bizonder onroerende goederen aangeduid, die toekomen aan instellingen van weldadigheid, kerken, kloosters en dergelijke. Zij worden zoo genoemd, óf omdat deze goederen der wereld afsterven en voor den hemel worden bestemd, óf omdat zij, in tegenstelling met parti...

Doode hand - (Fr. „main morte”). Men spreekt van bezit in de d. h. in tegenstelling met dat van particulieren, in het bijzonder ter aanduiding van het bezit van onroerende goederen door kerken, kloosters, instellingen van weldadigheid, enz. Dit bezit gaat uiteraard veel minder dan particulier eigendom in andere handen over en heeft door den vrijwel...

doode hand, - goederen in de doode hand zijn bezittingen van instellingen, die niet vererven, dus geen successierechten opbrengen.

Doode hand - Goederen in de doode hand noemt men activa van instellingen (kloosters en dergelijke) welke dus niet door erfrecht in handen komen van opeenvolgende geslachten en daardoor ontkomen aan de belastingheffing in den vorm van successierecht.

fr. main-morte, uitdrukking om aan te duiden dat goederen, toebehoorende aan kerken, kloosters en liefdadige instellingen, die niet sterven, onvervreemdbaar zijn en aan het verkeer onttrokken worden.

Doode hand (Goederen in. de) zijn die bezittingen, waarvan de eigendom niet aan bijzondere personen, maar aan instellingen toekomt zoodat zij in dien zin buiten den handel zijn, dat zij niet door erfregt worden overgedragen. De staat behoort zooveel mogelijk te zorgen voor het vrij en onbelemmerd verkeer van allen eigendom, zoowel van roerende als...