Wat is de betekenis van Casuïstiek?

...

v. 1., (in de moraaltheologie) leer van de toepassing der moraalwetten op afzonderlijke gewetensgevallen; in ongunst. zin: spitsvondige moraaltheologie: — oneig.: casuïstiek van de wetgever, poging om in de wet alle mogelijke gevallen te voorzien ; 2. (geneesk.) beschrijving van belangrijke, merkwaardige of zeldzame waarnemingen...

casuïstiek - Zelfstandignaamwoord 1. (wetenschap) de leer van wetenschappelijke casussen 2. het toepassen van algemeen geldende regels op concrete gevallen ♢ Een goed geïllustreerde casuïstiek. Synoniemen [1] casusleer, casusstudie Verwante begrippen casuïst, casuïstisch

De term ‘casuïstiek’ is afgeleid van het Latijnse woord casus, dat ‘geval’ of ook wel ‘zaak’ of ‘kwestie’ betekent. De term speelt een belangrijke rol in de (met name de katholieke) moraaltheologie. In de middeleeuwse theologie werd de moraaltheologie, de theologisch-wetenschappelijke fundering van de christelijke zedenleer, samen met de dogmatiek...

Casuïstiek -verzameling en beschrijving van merkwaardige ziektegevallen.

[zie casus] onderdeel van de ethiek en de moraaltheologie dat de toepassing van de algemene beginselen en wetten op afzonderlijke concrete gewetensvragen ('gevallen') vastlegt. Zij houdt rekening met de omstandigheden en de elkaar soms kruisende regels, en heeft oog voor soms noodzakelijk geworden afwijkingen van de regel.

(kasuïstiek) leer van de oplossing van gewetensvragen; al te spitsvondige moraaltheologie; beschrijving van een ziektegeval

de wetenschap, die de beginselen der → moraal-theologie op afzonderlijke gevallen (= casus) toepast. Op de juiste wijze beoefend, is de casuïstiek noodzakelijk en wetenschappelijk verantwoord. Zij kan echter gemakkelijk vervallen tot haarkloverijen of tot → laxisme.

leer der oplossing van gewetensvragen; gewetensleer; beschrijving van waargenomen gevallen in de geneeskunde