Een junk bond, ook wel high-yield bond genoemd, is de benaming voor een zeer risicovolle obligatie die veelal binnen de financiële wereld wordt gebruikt. Hoewel een junk bond doorgaans erg risicovol is, is er vaak ook een hoog rendement aan verbonden.
Junk bonds werden in de jaren ‘80 van de vorige eeuw populair onder de vele investeerders die toen actief waren op Wall Street. Door het potentieel hoge rendement waren junk bonds erg in trek bij de personen van het flitsende Wall Street leven. Hoewel men door slim te handelen met junk bonds veel rendement kan opstrijken, is het risico een stuk hoger dan bij andere soorten effecten. Organisaties die zich bezig houden met de ontwikkelingen van de financiële wereld, zoals het Amerikaanse S&P 500, geven junk bonds een zogenaamde ‘non-investment grade’. Dit is een kredietwaardering die aangeeft dat junk bonds zeer onbetrouwbaar zijn en dat men er verstandig aan doet om hier niet in te investeren.
De betrouwbaarheid van obligaties wordt altijd gewaardeerd op basis van een aantal kenmerken. Het belangrijkste hierin is dat obligaties altijd kunnen worden terug betaald door diegene die ze uit geeft. In andere woorden, wanneer men obligaties uit geeft, heeft men normaliter de verwachting om deze in de toekomst terug te betalen. Bij junk bonds is de verwachting dat deze leningen worden terugbetaald zeer laag. Diegenen die junk bonds uitgeven, hebben vaak geen duidelijke wijze om winst te generen, zodat investeerders er zeker van zijn dat ze worden terug betaald. Daarnaast hebben partijen die junk bonds uitgeven vaak geen bezittingen, zoals een gebouw of kantoormaterialen, waardoor de waarde van de obligatie niet is vast te stellen en wordt gewaardeerd als junk bond.
