De belastingschijven zijn een methode om op een progressieve manier inkomstenbelasting te heffen. Elke volgende schijf heeft namelijk een hoger belastingtarief dan de voorgaande belastingschijf. De belastingschijven komen voor in box 1. Vanaf 2017 wordt ook in box 3 gebruik gemaakt van belastingschijven.
Wanneer men inkomstenbelasting betaald in box 1, wordt de hoogte van de belastingen bepaalt aan de hand van het belastbaar inkomen. Aan de hand van de hoogte van het belastbaar inkomen weet men in welke schijven met belasting moet betalen. Men betaalt alleen belastingtarief van een bepaalde schijf over dat deel van het inkomen dat in de betreffende belastingschijf valt.
Stel, er zijn vier belastingschijven: schijf 1 (tot 20.000,-), schijf 2 (20,000,- tot 40.000,-), schijf 3 (40.000,- tot 50.000,-) en schijf 4 (vanaf 50.000,-). Schijf 1 heeft een belastingtarief van 30%, schijf 2 een belastingtarief van 40%, het belastingtarief van schijf 3 is 45% en schijf 4 heeft een belastingtarief van 50%.
Wanneer meneer De Jong een inkomen heeft van 80.000,- op jaarbasis moet hij in alle schijven belasting betalen. Over de eerste 20.000 betaalt hij 30% inkomstenbelasting, over de tweede 20.000,- betaalt hij 40% belasting, over de volgende 10.000,- betaalt hij 45% belasting en over de laatste 30.000,- betaalt hij 50% belasting.
Men gaat dus procentueel meer belasting betalen naarmate men een hoger inkomen heeft. Onder andere om deze reden kunnen aftrekposten erg aantrekkelijk zijn. Het is namelijk goed mogelijk dat bij gebruik van een aftrekpost het belastbaar inkomen dusdanig daalt dat men geen belasting meer hoeft te betalen in een bepaalde schijf.
