Het Wapenhandelsverdrag of Verdrag inzake de Wapenhandel (Engels: Arms Trade Treaty) is een verdrag van de Verenigde Naties omtrent wapenhandel. Het verdrag is op op 2 april 2013 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen en per 24 december 2014 van kracht.
De conferentie van de VN over het beperken van de internationale wapenhandel was een poging om gewapende conflicten, terrorisme en misdaden tegen de mensheid tegen te gaan. In de zomer van 2012 lukte het niet de conferentie met een verdragstekst af te sluiten. Eind maart 2013 werd overeenstemming bereikt. Het verdrag is per 25 september 2014 ondertekend door 121 landen, waaronder de VS, Nederland en België. Het werd echter door slechts 53 landen geratificeerd. Op 24 december 2014 werd het verdrag van kracht.
In het verdrag worden productie en handel in bepaalde wapens, zoals landmijnen en clustermunitie aan banden gelegd. Intentie van het verdrag is de handel in andere wapens te reguleren met als doel de transparantie van de internationale wapenhandel te vergroten volgens internationaal recht, de illegale export van wapens naar conflictgebieden te voorkomen en de wildgroei aan nationale en regionale regelingen te harmoniseren.
In de internationale productie en handel van wapens ging in 2006 wereldwijd meer 300 miljard dollar om. De grootste exporteurs waren in 2001-2005 Rusland (31%), VS (30%) en Frankrijk (9%), verder Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, China en Italië. Vooral in de grote landen vertonen wapenexporten een gestage groei. Aantal grootste importeurs waren de Verenigde Arabische Emiraten, Zuid-Korea, Japan, China en Saudi-Arabië. Pogingen om de wapenhandel aan banden te leggen zijn tot dusver weinig succesvol.
Per jaar worden meer dan acht miljoen kleine en lichte wapens geproduceerd. Een op de drie landen in de wereld geeft meer uit aan het militair apparaat dan aan gezondheidszorg.
