Superfosfaat kenmerkt zich door het in water oplosbaar zijn van het aanwezige fosfaat (monocalciumfosfaat). Wel gaat deze verbinding in de grond vaak over in het niet oplosbare dicalciumfosfaat, maar ten gevolge van de fijne verdeling van laatstgenoemd product gaat het gemakkelijk weer in oplossing, wanneer het koolzuurgehalte van het bodemvocht stijgt.
In vergelijking met Thomasslakkenmeel, de 2e belangrijke fosfaatmeststof, is de fosfaatwerking van superfosfaat aanzienlijk sneller. Men zal het als overbemesting in het voorjaar kunnen toedienen, in tegenstelling tot slakkenmeel, dat een aantal maanden in de grond moet liggen om een optimale P-werking te geven. Op zure ijzer- en aluminiumhoudende gronden kan het opgeloste fosfaat als onoplosbare ijzer- en aluminiumfosfaten worden vastgelegd. Deze zijn voor de planten moeilijk opneembaar. Op deze gronden verdient het aanbeveling superfosfaat kort voor het zaaien of poten toe te dienen. Doordat superfosfaat een niet onaanzienlijke hoeveelheid vrij fosforzuur bevat, reageert het enigszins zuur.
Op zure gronden zal men daarom veelal de voorkeur geven aan slakkenmeel, omdat deze meststof een zekere hoeveelheid kalk en wat magnesium bevat. Ook dicalciumfosfaathoudende meststoffen (dubbelkalkfosfaat, fosfaatammonsalpeter; komen dan eerder in aanmerking.