De beschermende werking van s. op een plantendek berust op zijn isolerend vermogen ten gevolge van het hoge luchtgehalte. Een extreem lage temp. aan het sneeuwoppervlak wordt slechts betrekkelijk langzaam naar diepere lagen voortgeplant.
In het gebergte is de hoogte, waartoe de sneeuwlaag in de winter is gekomen, vaak te zien aan vorstschade aan de bomen. Vlak boven deze hoogte zijn de takken ernstig beschadigd en daaronder is de ontwikkeling veel beter.De hoge reflectiecoëfficiënt voor zonlicht (ca 80 %) maakt dat minder warmte wordt geabsorbeerd in een met s. bedekte grond en dat deze in de lente langzamer in temp. stijgt dan een onbedekte bodem. Ook de warmte die nodig is voor het smelten is in dit opzicht zeer ongunstig. Proeven, waarbij een sneeuwlaag met zwarte aarde werd bedekt, gaven een verschuiving te zien van de datum, waarop een sneeuwlaag afsmolt, van 4 tot 7 dagen.
