In algemene zin verstaat men hieronder elk toestel, waarin men zaden tot kieming brengt.
Met het oog op de handel in zaaizaden is het vaak nodig de kiemkracht van het zaad nauwkeurig vast te stellen, omdat hier grote geldelijke belangen mee gemoeid kunnen zijn (Zaadcontrole). In dat geval vindt de bepaling plaats in het laboratorium en moet het k. aan verschillende eisen voldoen, die niet steeds dezelfde behoeven te zijn, maar afhangen van de zaadsoort en van de sterk uiteenlopende eisen, die verschillende zaden voor de kieming stellen. Een voor alle zaadsoorten bruikbaar k. bestaat niet. Als minimumeisen gelden: de mogelijkheid van doelbewuste temperatuurregeling, regeling van de vochtigheidstoestand en van de ventilatie. T.a.v. de vochtvoorziening onderscheidt men: k. met automatische watervoorziening der kiembeddenenk.,waarbij de bevochtiging der kiembedden met de hand naar behoefte plaats heeft; t.a.v. de temp.: k. voor constante temp. en voor wisselende (intermitterende) temp., met of zonder automatische temperatuurregeling en al of niet voorzien van warmte-isolerende wanden; t.a.v. de lichttoetreding: k. werkende bij direct zonlicht of kunstlicht, diffuse belichting of van kieming in het donker.
Een der eerst in gebruik zijnde kiemapparaten van zeer eenvoudige constructie waren platen van ongeglazuurde leemaarde, afgedekt met een deksel. Zeer bekend is de kiemplaat van NOBBE. Deze kiemplaat is echter niet geschikt voor het verkrijgen van nauwkeurige kiemresultaten.
Veelal gebruikt men thans kiemkasten. Dit zijn kastvormige k. Kan daarin de temp. constant worden gehouden, dan spreekt men van een kiemthermostaat. In sommige gevallen bevordert een wisselende temp. de kieming, in andere gevallen (b.v. bij onvoldoende narijping) afkoeling, terwijl er ook lichtbehoevende zaden zijn. Om deze reden bestaan er kiemkasten in diverse uitvoeringen.