Stof, welke van een waterhoudende stof overblijft na volledige verdamping van het water en andere vluchtige verbindingen in een droogstoof.
De ds-bepaling is voor de beoordeling van de waarde van voedermiddelen van grote betekenis evenals de kennis van de samenstelling hiervan.
Zo is het gehalte aan verteerbaar ruw eiwit, van zetmeel en ruwe celstof zeer belangrijk. I.h.a. bezitten granen een hoog en hakvruchten een laag ds-gehalte. Nog lager is dat van groene plantendelen als gras en klaver.
Bij aardappelen geeft het ds-gehalte ook inzicht in het zetmeelgehalte, omdat beide gehalten in nauwe betrekking tot elkander staan (z. Onderwatergewicht).
