is de overgang van de vloeibare of vaste toestand in de gasvormige. De hiervoor nodige energie heet verdampingswarmte, welke gelijk is aan de energie, die bij condensatie vrijkomt.
De v. wordt bepaald met verdampingsmeters, bakken met vloeistof, waarvan de verdampte hoeveelheid wordt gemeten door weging of door bepaling van de verlaging van het vloeistofniveau. De meeste verdampingsmeters geven slechts relatieve uitkomsten, omdat de v. sterk afhangt van de opstelling en uitwendige omstandigheden (vochtigheid, wind, bestraling) en grote plaatselijke verschillen vertoont. Begroeide grond verdampt meer dan onbegroeide, een beschutte plek minder dan een winderige. Aangezien de v. evenredig is met het verzadigingstekort, is zij bij gelijke betrekkelijke vochtigheid groter bij hoge dan bij lage temp. de met bijzondere zorg uitgevoerde waarnemingen op Schokland geven voor het IJselmeer een jaarlijkse v. van 630 mm. de jaarlijkse gang van de v. is groot. De v. is het kleinst in de wintermaanden, het grootst in de zomer. Voor het IJselmeer is voor Dec.-Febr. resp. 13,13 en 15 mm per maand gevonden, voor Mei-Aug. resp. 93, 106, 102 en 87 mm.Ook de dagelijkse gang is groot vooral in de zomer. Zo is bij een onderzoek met verdampingsbakken in de Haarlemmermeer de verhouding tussen de v. in het halve etmaal 8-20 uur t.o.v. die van 20-8 uur vastgesteld op 2,7 in dec. en op 12,6 in Augustus.
