1. (Scheik.) Indien in een tweephasen-systeem (b.v. vaste stof in vloeistof) een concentratieverhoging in een der phasen plaats heeft spreekt men van ‘sorberen. Heeft deze in de gehele phase plaats dan noemt men het a., heeft ze aan de oppervlakte plaats dan spreekt men van adsorberen.
Heeft er een doorgang door een der phasen plaats dan gebruikt men resorberen. Zo wordt het voedsel door de darmwand geresorbeerd.2. (plantk.) is het opnemen van gassen, vloeistoffen of opgeloste stoffen. Geabsorbeerd worden door de plant b.v. koolzuur door de bladeren, water en voedingszouten door de wortels. Bij de laatstgenoemde absorptie gaat de plant min of meer selectief te werk, d.w'.z. absorbeert de stollen in een andere verhouding dan die, waarin ze in de omgeving voorkomen. Meestal wordt bij de zoutabsorptie door de wortels stof tegen de richting van het concentratie-verval in verplaatst: het milieu waaruit het zout wordt opgenomen bevat dit in een lagere concentratie dan het celvocht, waarheen het verplaatst wordt (z. tab.). Een dgl. ophoping van ionen vereist energie, welke door de stofwisseling geleverd moet worden.
Concentratie van ionen 1) in het celvocht van Nitella en in de vloeistof. waarin dit wier gegroeid is. (Naar COLLANDER, Protoplasma 25, 201, 1936.)
ionen K Na Ca Mp- Cl so4
Nitelladavala 54,3 10,0 10.2 17.7 90.7 8,3
water spoor-
tje 0,2 0,8 1,7 0,9 0,3
1) uitgedrukt in milligrammoleculen per liter