De kostenplaatsmethode is een methode voor doorberekening waarbij de indirecte kosten per kostenplaats worden begroot. Deze kosten worden vervolgens doorberekend aan andere kostenplaatsen en in laatste instantie naar eindproducten.
Bij de kostenplaatsmethode worden directe en indirecte kosten, net als bij de opslagcalculatiemethode, aan de producten toegerekend. Het verschil is dat er bij de kostenplaatsmethode geen gebruik wordt gemaakt van een opslag op de variabele kosten, maar van kostenplaatsen. De kostenplaatsmethode kan uitgevoerd worden in vijf stappen:
1. De eerste stap is bepalen welke kostensoorten direct aan de kostenplaats toegerekend kunnen worden. Daarbij moet gekeken worden welke kostensoorten indirect zijn om die vervolgens aan de kostenplaats toe te kennen.
2. De directe kosten worden direct aan het betreffende product toegerekend. Dit kunnen directe variabele kosten zijn of directe constante kosten.
3. De indirecte kosten worden toegerekend aan de hulp- en hoofdkostenplaatsen. Vervolgens worden de kosten van de hulpkostenplaatsen toegerekend aan hoofdkostenplaatsen.
4. Bij hulpkostenplaatsen zijn de activiteiten van de afdeling niet direct herleidbaar naar de producten van de organisatie. De kosten die drukken op de hulpkostenplaatsen moeten weer verdeeld worden over de hoofdkostenplaatsen.
5. Hoofdkostenplaatsen hebben een directe relatie met de producten die de onderneming voortbrengt, maar niet zijn toe te rekenen aan één product.
6. Tenslotte worden de kosten van de hoofdkostenplaatsen toegerekend aan de producten. Productiekosten worden bijvoorbeeld toegerekend op basis van het aantal machine-uren. Als alle kostensoorten, zowel direct als indirect, aan een product zijn toegerekend, dan kan met de kostprijsformule de kostprijs berekend worden.
Bij de kostenplaatsmethode is er geen direct verband tussen de kosten en diegene die deze kosten veroorzaakt hebben. Hierdoor ontstaat er een scheef kostenbeeld waardoor kostprijzen minder nauwkeurig zijn.
