Admiraalzeilen - De organisatie van de vroegere jachthavens* was er een die min of meer, naar het denkbeeld althans, overeenkwam met die van de toenmalige gilden*. Aangezien
gilden jaarlijks feestvierden met optocht en maaltijd, wilden de gebruikers van de diverse jachthavens hiervoor niet onderdoen. Zo is het admiraalzeilen ontstaan, een vorm van ontmoetingen van vaartuigen uit de verschillende jachthavens. Dit gebruik was niet tot A. beperkt, doch vond hier in de 17de en 18de eeuw toch de meeste beoefening. Eens per seizoen, gewoonlijk op zaterdag en zondag, kwam de hele vloot bijeen, verdeeld in drie afdelingen, elk onder leiding van admiraal, vice- admiraal en schout-bij-nacht, op wier commando gezamenlijk een groot aantal manoeuvres werden uitgevoerd, die alleen door geroutineerde zeilers tot een goed einde gebracht konden worden. Alle jachten plachten versierd te zijn met vlaggen en wimpels, zodat dit admiraalzeilen van de oevers een wondermooi schouwspel moet hebben opgeleverd. Wanneer op de Amstel admiraalzeilen werd beoefend, was het einde een feestmaal in een herberg aan de Omval*; wanneer het op het IJ werd gehouden, ging het naar Zaandam of Durgerdam*. Dikwijls was er dan 's avonds groot vuurwerk. Nadat dit gebruik aan het eind van de 18de eeuw in onbruik was geraakt, werd het aan het eind van de 19de eeuw door de zeilvereniging Het IJ in ere hersteld. Tijdens "SAIL Amsterdam" 1975, 1980, 1985, 1995 en 2000 stond het admiraalzeilen op het feestprogramma.
LIT. Sail 7 990, O.A. 1990, 198; Jerzy Gawronski, Leven en werken op de Amsterdam, O.A. 1990, 199.
