(19e eeuw) (euf.) zelfmoord; opzettelijk een eind aan je leven maken. Doding klinkt minder gewelddadig dan moord. Het WNT citeert o.a. Regtsgel. Verh. en Losse Geschriften (1838) van M.C.v. Hall: “De daad van zelfdooding, thans nog dikwerf, maar min juist, met den naam van zelfmoord bestempeld …, poogde men, van de vroegste tijden af … te beteugelen.” De schrijver Arthur Koestler verkoos het alternatieve 'zelfverlossing' (zelfmoord gezien als verlossing van het lijden). 'Geassisteerde zelfdoding' is dan euthanasie. Zie ook: zelfgekozen* dood.
• Vriendelijkheid inden familiekring voor menigeen een questie van zelfdoding en hierdoor leert men om slechte stemmingen te overwinnen. (De avondpost, 26/06/1938)
• De wereldgeest werkt ook in hem zelf. Hij heeft ook te strijden tegen wat in en wet uit hemzelf optomt en opgolft tegen het nieuw geboren verlangen, dat Godin hem werkte. Zo wordt toewijding tot zelfverloochening, zelfdoding, zelf offerande. (Emmer courant, 31/03/1950)
• In haar stukje „Kleine zekerheden in de serie „Mensen toch" gebruikte Nelleke Viëtor de term zelfmoord. Deze term houdt een ongunstig waarde-oordeel in, en kan daarom beter worden vermeden. Zelfs met betrekking tot oorlogen wordt nimmer gesproken over vermoord worden. Neen, men „valt", „sneuvelt", „wordt neergelegd" enzovoort. Ook sluipmoordenaars komen in een oorlog niet voor: men noemt ze eufemistisch „sluipschutters". Hoeveel te minder reden is er dan nog om met betrekking tot medemensen die menen hun leven vrijwillig te moeten beëindigen omdat zij het niet meer dragen kunnen, de stigmatische term „zelfmoord" te gebruiken. De ehtisch neutrale termen „suicide" en „zelfdoding" verdienen verre de voorkeur. (De Volkskrant, 18/10/1977)
• Ook het thema zelfmoord, of moet ik zeggen zelfdoding?, ga je niet uit de weg. Ik praat liever over zelfmoord, want als je het over zelfdoding hebt, dan maak je het de zelfmoordenaar niet meer zo plezierig om het te doen. (Hans van de Waarsenburg: Ik kom toch uit geen gekkenland vandaan! 1983)
• Aan het slot van zijn artikel bepleit professor H. Drion dat het probleem van het zelfgewilde einde van oudere mensen op zichzelf, dus los van de euthanasieproblematiek van de zieke mens, onder ogen wordt gezien. Dit pleidooi is geheel in overeenstemming met de uitvoerig gemotiveerde aanbevelingen die de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie doet in haar rapport over hulp bij zelfdodingsvragen dat in maart is verschenen. (H. Drion: Het zelfgewilde einde van oude mensen. 1992)
• Niets schijnt hen te binden, op het onafwendbare na. Thomas Bernhard - zo lees ik - stierf op 58-jarige leeftijd door geassisteerde zelfdoding op 12 februari 1989. (De Standaard, 26/11/2022)
• Boerentaboe interview • Nu de druk op hun sector toeneemt, raken steeds meer boeren depressief, stellen boerenorganisaties. Zelfdodingen in de sector nemen ook toe. (Trouw, 25/03/2023)
