(1983) (ook: telefono) bepaalde foltermethode (zie citaat). Zie ook: papegaaienschommel*.
• Ze hadden het vooral gemunt op die gasten van de Inlichtingen Veiligheids Groep, maar dat was wederzijds. Daar zat van alles bij, van boerenkinkels tot artsen, die hadden van hogerhand toestemming om te folteren, schoten ook alles kapot wat ze tegenkwamen, martelden gevangenen voor verhoor, met het ‘telefoontoestel’ bijvoorbeeld, een apparaat waarmee ze elektrische schokken konden toedienen, of ze hielden zo’n arrestant gewoon net zo lang met de kop onder water tot ie verzoop. (Jan Cremer: De Hunnen. 1983)
