(1843) (euf.) uitroep van verbazing of ergernis.
• By myn leven! hervatte de nieuwe gezel, ik zou het nooit gedacht hebben; want degenen, welke wy nog van het Admiraelschip hebben weêrgezien, waren slechts goed om de visschen of de wormen te spyzen. (Domien Sleeckx: Kronyken der straten van Antwerpen. Deel 2. 1843)
• Is dat nu zoo vermaak’lijk! Bij mijn leven, Het is nog al een mooie kunst, Zoo’n arme rat vergif te geven! (School en leven; weekblad voor opvoeding en onderwijs in school, 12/03/1903)
• „Bij mijn leve, die is goed, lachte Levie Haringman, maar je mag zegge, wat je wil, een boel sjmerigheid is d’r toch.” (Herman Oversteeg: Sjofele steentjes. 1908)
• Mijnheer Goudvis zette grote ogen op. „Bij mijn leven!” riep hij uit, „zal het toch waar zijn! Een drijvende schotel, of beter: een gezonken schotel!” (Nieuwe Tilburgsche courant, 21/09/1954)
