is een streng vasten, waarbij enkel water en droog brood met wat zout en kruiden gebruikt wordt. Tertullianus heeft die gewoonte verdedigd en stellig heeft zij zich algemeen bij de Oosterse kluizenaars weten in te burgeren; doch van kerkelijke zijde werd meermalen tegen overdrijvingen gewaarschuwd.
Lit.: J. Schümmer, Die altchristliche Fastenpraxis (1933).
