noemt men de verandering, die mineralen en gesteenten door mechanische of chemische invloeden, meestal door samenwerking van beide, aan de aardoppervlakte ondergaan. Deze werking dringt zover in het gesteente door als de zuurstof uit de lucht en het water binnendringen.
Als hoofdfactoren, die bij de mechanische verwering de gesteenten aantasten, vallen te noemen:
1. sterke temperatuurwisselingen, waardoor de mineralen alsook de gesteenten voortdurend uitzetten en weer inkrimpen met het gevolg, dat er scheuren ontstaan (vooral in hete, plantenloze streken);
2. de vorst, die op hogere breedten en in hooggebergten het gesteente vernielt, doordat het water, dat spleten en scheuren vult, bij het bevriezen sterk uitzet;
3. de planten, welker wortels in spleten dringen en deze, al groeiende, meer en meer verwijden;
4. de bliksem, die evenwel van geringe en zeer beperkte invloed is. Bij de chemische verwering oefenen vooral zuurstof, koolzuur en water invloed uit, speciaal het laatste, dat in de spleten en poriën van het gesteente kan doordringen.
