Frans schrijver (Parijs 1603-23 Sept. 1675), sproot uit Protestantse ouders, kreeg een zorgvuldige opvoeding en leerde goed Italiaans en Spaans. Sinds 1629 hield hij wekelijkse samenkomsten met Chapelain, Boisrobert e.a., waarin zij hun werk voorlazen en bespraken.
Uit deze kring ontstond in 1634 door toedoen van Richelieu de Académie française. Conrart werd daarvan de secretaris. Hij genoot groot aanzien maar heeft zeer weinig gepubliceerd, zodat Boileau ergens gezegd heeft: L’imite de Conrart Ie silence prudent (ik volg het voorbeeld van Conrart die voorzichtig zwijgt). Hij publiceerde in 1665 in 2 dln het werk van Balzac en met Chapelain de vertaling van Quinte Curce van Vaugelas (1653).Bibl.: Een lijst van zijn hss. is opgenomen in de Catal. gén. des manuscrits de la Bibl. de l’Arsenal. Lettres familières à Felibien (1681); Mémoires sur l’histoire de son temps, in: Mémoires pour servir à l’histoire de France, publ. par Petitot et Monmerqué (1825); Le Livre des Psaumes... par Marot et De Bèze.. . retouché par V. C. (Charenton 1677); La Journey des madrigaux, éd. par Em. Colombey (1856).
Lit.: R. Kerviler et E. de Barthélemy, V. C. (1881); Bourgoin, V. C. (1883); Elvire Samfiresco, Etude sur C. grammairien, in: Mélanges Brunot (1904); A.
Mabille de Poncheville, G., le Père de l’Académie française (1935).
