is een U-vormig gebogen metalen staaf, waaraan onderaan een steel bevestigd is, die als handvat dienst doet of op een klankkast bevestigd is. Door het aanslaan van een van de benen van de stemvork hoort men de toon waarop het instrument is afgestemd.
Door een verdikking van het midden kan men de toon van een stemvork practisch vrij van boventonen maken. Het instrument werd in 1711 door John Shore uitgevonden en is sindsdien als hulpmiddel voor de toonhoogtebepaling algemeen gangbaar geworden zowel bij physici als bij musici. Koordirigenten gebruiken vooral een stemvork, die de eengestreepte a aangeeft met een trillingsgetal van 435 of 440 (z muziek, geluidsleer).
