zijn fumarolen, die o.a. zwavel afscheiden en die in vulkanische streken op de hellingen van vulkanen en ook in de kraters gedurende de perioden van rust voorkomen. Uit de dampen der solfataren zet zich langzamerhand een zwavelkorst neer op de wanden.
Talrijk zijn de solfataren in Italië en de bekendste is hier de solfatara van Pozzuoli (even ten N.W. van Napels) in de Phlegraeïsche Velden. Zij vormt een cirkelvormig bekken, dat door kraterwanden omringd en slechts van de westzijde toegankelijk is. Uit talrijke spleten en scheuren en vooral uit een kloofvormige holte, de Bocca grande, ontwijken de vulkanische gassen. Solfataren vindt men in alle vulkaangebieden.
