Frans prozaschrijver en dichter (Marseille 27 Juli 1900), is een zuiderling, die zich sterk aangetrokken voelt tot de geest van de klassieke beschaving, zoals zij vroeger in de landen rondom de Middellandse Zee heerste. Zijn eerste gedichten zijn gevuld met overstelpende beelden en een wirwar van indrukken en gevoelens; in zijn latere werken heeft hij echter deze rijkdom aan stof en uitdrukking leren ordenen en rangschikken.
Bibl.: Proza: Trois hommes et un Minaret (1926); Héliotrope (1928); La vie d’Haroun-Al-Raschid (1930); Les Augures (1932); Jeunesse de la Méditerranée, 2 dln (1935); Sel de la Mer (1936); Amour d’Alger (1938); La Cage ouverte (1938); Misères de notre poésie (1943); Feuilles de Fresnes (1945). Gedichten: Hommes au Soleil (1923); Poème de la Joie (1924); Ici-bas (1927); La Guirlande de Abd-el-Tif (1927); Le Hautbois d’Amour (1932); Antée (1932); Bucelle (1934); L’Age de pierre (1942); Poèmes du Lustre Noir (1944).
