noemt men de vracht, die de inlader van stukgoederen in een hierop aangelegd, niet in vaste lijndienst varend schip aan de vervoerder moet betalen, wanneer hij voor het vertrek er van de wederuitlading vordert. Hij is hiertoe gerechtigd, wanneer het vertrek van het schip hierdoor niet wordt vertraagd, doch moet dan de volle vracht betalen, benevens de lossingskosten en die van de nodige herstuwing der overige lading (art. 520 j W.v.K.).
Lit.: R. P. Gleveringa, Het nieuwe zeerecht, 3de dr., (1946), blz. 492; Kist-Loeff, Zeerecht, § 430.
