befaamd revuetheater aan de Rue Richer te Parijs, zo genoemd naar de groot-grondbezitter en philanthroop Bergère. Op 2 Mei 1869 geopend als een gelegenheid waar men, onder het genot van een consumptie, naar goochelaars, komieken en andere specialiteiten kon kijken — het zgn. „Café-Concert” — kwam het, na een weinig succesvol begin, in Mrt 1870 in handen van Léon Sari, die er een wereldvermaard établissement van maakte.
Eén van zijn succesnummers was bijv. de danseres Cléo de Mérode. Behalve tingeltangel-vermaak organiseerde Sari er ook ernstige concerten, waarbij hij mannen als Gounod, Massenet en Saint-Saëns als schutspatroons inschakelde.In 1885 werd de leiding overgenomen door het echtpaar Allemand, dat er op 30 Nov. 1886 de eerste „revue à grand spectacle” liet opvoeren. De titel luidde „Place au jeûne” (de woordspeling slaat op een hongerkunstenaar die toen aan het vasten was), er kwamen vier decors plus 80 costumes in voor en de totale uitmonstering kostte 10 000 francs. Een revue welke er in 1949 uitgebracht werd verslond aan monteringskosten ruim 50 millioen francs.
Onder de Allemands verwierf de Folies-Bergère zich snel renommée om zijn gewaagde scènes; allengs werden deze vertoningen de grote attractie van dit huis. Vrijwel alle groten van het Franse café-concert en van de revue hebben er geschitterd: de vlammendanseres Loïe Fuller, de Spaanse danseres La belle Otéro, de komiek Little Tich en de vermaarde diseuse Yvette Guilbert waren de sterren in de café-concerttijd; in de revues excelleerden vooral Mistinguett, Maurice Chevalier en, in latere jaren, de negerdanseres Joséphine Baker. Uit een curieus bijgeloof vlecht de directie in iedere revue-titel het woord „Folie” in, terwijl elke titel uit 13 letters bestaat.
