is in de bouwkunde de naam van een metalen kram, die dient tot het verbinden van stukken gehouwen steen onderling of aan metselwerk. De vorm van de uiteinden van doken is gewoonlijk zgn. omgekeerd pyramidaal.
Met deze uiteinden worden zij in de vooraf in de stukken gehouwen steen gehakte dookgaten geplaatst en vervolgens aangegoten met lood. Ten gevolge van de eigenaardige vorm is zonder vernietiging een dook gewoonlijk niet meer los te krijgen. De toepassing van de doken voor het omschreven doel is zeer oud; reeds de Grieken gebruikten ze bij de bouw van hun tempels. Het materiaal was toen brons, in latere tijd heeft men steeds ijzeren doken toegepast.
