heet in de fonetiek het verschijnsel dat uit één klinker een tweeklank ontstaat. Zo ontwikkelde bijv. de Germaanse lange klinker u (uitspraak = Ned. oe) zich in het Nederlands tot ui (huis), in het Duits tot au (Haus) en in het Engels tot ou (house).
Men spreekt ook wel van breking, nl. wanneer de diphtongering zich voltrekt onder invloed van een volgende klinker of medeklinker.
