(Latijn voor: oorzaak) wordt in het recht gebruikt in velerlei betekenis, maar vooral in die van oorzaak ener verbintenis of overeenkomst en (iusta causa) in die van oorzaak of titel van de levering en de verjaring. Vaak ook wordt causa gebruikt in de betekenis van rechtszaak.
Zo onderscheidt het Canonieke recht: causae ecclesiasticae, zaken, welke uitsluitend behoren tot de jurisdictie der Kerk; causae saeculares, zaken, behorende tot het gebied van de wereldlijke wetgever en rechter; causae mixti fori, aangelegenheden, waarin zowel de Kerk als de wereldlijke macht competent zijn (Codex iuris canonici, can. 1553). Onder causae maiores verstaat het Canonieke recht zodanige gewichtige aangelegenheden, waarin de beslissing enkel aan de paus is voorbehouden (Codex can. 220).
