is de naam voor de rijmloze vijfvoetige jambe, in onderscheiding van de rijmende (zgn. „heroïsche”) vijfvoetige jambe. Deze versvorm werd in de Engelse literatuur door Surrey ingevoerd ten behoeve van de epische poëzie; daarna door Milton verder ontwikkeld en later herhaaldelijk nog gebruikt (o.a. door Thomson, Young, Wordsworth, Tennyson e.a.).
Ook in het drama werd deze versmaat toegepast, bijv. door Marlowe. Tot hoge ontwikkeling kwam zij vooral in de dramatische poëzie van Shakespeare. Ook buiten Engeland verkreeg het blankvers burgerrecht; Lessing schreef zijn Nathan der Weise in deze maat.In Nederland gebruikten verschillende dramaschrijvers het blankvers, o.a. Schimmel in zijn Struensee. Albert Verwey wendde het aan in zijn episch gedicht Persephone.
