pseud. voor A. Ernst, Duits schrijver en criticus (Leipzig 14 Juni 1835 - Dresden 15 Apr. 1907), was sedert 1860 hoogleraar in de Duitse letterkunde te Dresden.
Hij verwierf zich naam met zijn „professorenromans”: historische romans met een teveel aan wetenschappelijke documentatie en deed verdienstelijke stappen in de richting van een algemene literatuurgeschiedenis.BibL: Gedichte (1855); Historische Novellen (1866); Wanderbuch (1877); Studien zur Literatur der Gegenwart (1880, nieuwe serie 1895-1904); Die letzten Humanisten (1881); Ohne Ideale (roman, 1882); Geschichte der neuern Literatur (7 dln, 1883); Die deutsche Nationalliteratur von Goethes Tode bis zur Gegenwart (1886); Camoëns (roman, 1886); Geschichte der Weltliteratur (1887); Otto Ludwig (biogr., 1891); Die Ausgestoszenen (roman, 1896); Ausgewählte Werke (6 dln, 1906); Allgem. Literaturgesch. (1906).
Lit.: A. Bartels, A. S., der Dichter und Literarhistoriker (1905); H. Spiero, A. S. (1910); Stiller, A. S. und S. dichterisches Werk (1901).
