Zuidzee-compagnie (De Britsche) is de naam van eene Engelsche handelsvereeniging. In 1710 nam een genootschap van kooplieden eene schuld der Britsche regéring over ten bedrage van bijna 9'/2 millioen pond sterling en verkreeg daarvoor de belofte eener rente van 5°/0 en het voorregt van den alleenhandel van de Orinoco zuidwaarts tot aan Vuurland en aan de westkust van Amerika met de Spaansche volkplantingen en nog te ontdekken landen tot op een afstand van 300 geogr. mijl van het vaste land der Nieuwe Wereld, met uitzondering van de bezittingen der bevriende Mogendheden. Het Parlement stond 8000 pond sterling toe voor de kosten van bestuur en benoemde een gouverneur, een onder-gouverneur en 24 directeuren. Tot 1713 leverde deze zaak weinig voordeel op.
Bij den Vrede van Utrecht evenwel, in dat jaar gesloten, moest de Fransche Guinea-maatschappij, die te voren slavenhandel dreef op de Spaansche Antillen, hare zaken aan de Zuidzee-compagnie afstaan, welke zich verbond, tot 1743 jaarlijks aldaar 4000 Negers te leveren tegen 331/4de piaster voor elk. Leverde men er meer, dan zou men zich voor de overigen met de helft van dien prijs vergenoegen. Nu begon de compagnie te bloeyen, en zelfs Georg I nam voor 10000 pond sterling aan aandeelen, zoodat hij in 1718 gouverneur werd der compagnie. In 1719 was de Staat reeds ll3/4de millioen pond sterling aan haar schuldig. Nu kwam Blount in 1720 op het denkbeeld, om aan de regéring eene dergelijke geldelijke operatie voor te stellen als die van Law (zie aldaar) in Frankrijk , zoodat de Zuidzee-compagnie de éénige schuldeischeres van den Staat werd. De directeuren ontvingen daartoe verlof, en de speculatiewoede werd bij het volk zoo sterk aangewakkerd, dat de compagnie eerlang over verbazende sommen beschikken kon. Het Parlement echter kwam nog tijdig tusschen beiden, maakte een einde aan de zwendelarij, strafte de bedriegers, en zorgde, dat de bedrogenen nog nagenoeg een derde van hun inlegkapitaal terug ontvingen.
