Zeeregt noemt men het zamenstel van wetten, die betrekking hebben op het volkerenverkeer ter zee. Het is een tak van het handelsregt, heeft een internationaal karakter en steunt op het volkenregt. Men heeft een algemeen (universeel) en bijzonder (nationaal of locaal) zeeregt. Het eerste is in het afgetrokkene het wijsgeerig of natuurlijk zeeregt en in de practijk het Europeesch-Amerikaansch zeeregt, door alle beschaafde zeevarende natiën aangenomen.
Het bijzonder zeeregt omvat de wetten, welke in iederen Staat op handel en scheepvaart ter zee betrekking hebben; het bepaalt de privaatregtelijke verhouding tusschen reederijen en bevrachters, gezagvoerder en scheepsvolk enz., en bevat voorts verordeningen omtrent schade aan schip en lading, verzekering, schipbreuk, strandvonderij enz. — Het oudste zeeregt is bevat in de „Lex Rhodia”, afkomstig van het eiland Rhodus. Uit den tijd der middeneeuwen dagteekenen de zeewetten van Oléron in Frankrijk, het „Consolato del mare”, de zeewetten van Barcelona en die van Wisby uit de 13de eeuw, de Vlaamsche zeewetten van Damme, het Amsterdamsch zeeregt uit de 14de eeuw, het Hamburger scheepsregt van 1270 en dat van Lübeck van 1299. In lateren tijd golden de „Ordonnantie” van Karel V van 1549, de Fransche „Ordonnance maritime” van 1681 en vooral de Engelsche bepalingen uit den tijd van Cromwell. Aan het hoofd van het oorlogsregt ter zee bestond tot voor korten tijd de bepaling, dat alle Staats- en privaateigendommen des vijands, zoowel het schip als de lading, ten buit waren van de oorlogvoerende mogendheden. Eerst den 16den April 1856 zijn op een internationaal congrès te Parijs de volgende bepalingen vastgesteld: 1°.
De kaperij wordt afgeschaft. 2°. De neutrale vlag dekt ’s vijands lading (dus vrij schip, vrij goed) met uitzondering van oorlogscontrabande. 3°. Neutrale goederen, oorlogscontrabande uitgezonderd, onder vijandelijke vlag zeilende, mogen niet genomen worden (dus onvrij schip, vrij goed). 4°. Blokkaden moeten, om regtens verbindend te zijn, effectief wezen, namelijk door eene toereikende krijgsmagt worden uitgeoefend, waardoor de toegang tot de vijandelijke kust of haven feitelijk wordt belet. De meeste Europésche Staten hebben zich met die bepalingen vereenigd, maar Amerika is wegens bezwaar tegen het eerste punt nog niet toegetreden.
