Wurmser (Dagobert Siegmund, graaf), een Oostenrijksch veldmaarschalk, geboren in 1724 in den Elzas, begon zijne militaire loopbaan in Fransche dienst en onderscheidde zich in den Zevenjarigen Oorlog. Nadat in 1762 de vrede gesloten was tusschen Frankrijk en Engeland, trad hij in de Oostenrijksche gelederen en werd er tot generaal-majoor, in 1733 tot chef van een regiment hussaren en eenige jaren daarna tot luitenant-veldmaarschalk benoemd. In den Beijerschen Successieoorlog dekte hij in 1778 den regter vleugel van het bij Jaromierz staande hoofdleger en voerde in de wintermaanden bevel over een vooruitgeschoven korps, hetwelk o.a. den 18den Januarij 1779 de Pruissen bij Habelschwerdt overviel en vele gevangenen maakte. Niet lang na den vrede werd hij bevelvoerend generaal in Galicië en in 1787 generaal der kavallerie.
Bij het uitbarsten van den Franschen Omwentelingsoorlog zag hij zich in het voorjaar van 1793 bekleed met het opperbevel over het Oostenrijksche leger aan de Boven-Rijn, behaalde overwinningen bij Rohrbach, Germersheim en Essingen en verijdelde daardoor de plannen der Franschen, om Mainz te ontzetten. Hij verdreef hen vervolgens uit het Bienwald en veroverde den 13den October met hulp van den hertog van Brunswijk de liniën van Weissenburg, maar zag zich vervolgens na onderscheidene rampspoedige gevechten genoodzaakt, met zijn aanmerkelijk verzwakt leger tegen het einde van December over de Rijn terug te trekken, waarop hij in Januarij 1794 ontheven werd van het kommando. In Augustus 1795 aanvaardde hij op nieuw het opperbevel over het leger aan de Boven-Rijn, versloeg de Franschen den 18den October vóór Manheim en veroverde deze vesting op den 18den October. Tegen het einde van Junij 1796 zag hij zich als veldmaarschalk in plaats van Beaulieu met het opperbevel van het leger in Italië belast, deed van den 29sten Julij tot den 12den Augustus de Franschen het beleg van Mantua opbreken, maar moest na onderscheidene kleine nederlagen met het overschot van zijn leger eene wijkplaats zoeken in die vesting, welke vervolgens op nieuw berend werd. Hoewel hij haar op eene loffelijke wijze verdedigde, zag hij zich door gemis van alle uitzigt op ontzet en door gebrek aan leeftogt en geneesmiddelen gedwongen, na eene volharding van 9 maanden te capituléren. Napoleon stond hem daarbij de meest eervolle voorwaarden toe. Wurmser werd daarop benoemd tot opperbevelhebber in Hongarije, maar overleed te Weenen vóór het aanvaarden dier betrekking op den 22sten Augustus 1797.
