Pieter van Woensel, een Nederlandsch letterkundige, geboren te Haarlem omstreeks het jaar 1746, studeerde te Leiden in de geneeskunde en zag zich nog vóór zijne promotie als geneesheer geplaatst bij het korps kadets te Petersburg.
Hij onderhield vriendschappelijke betrekkingen met Petrus Camper en Pieter Nieuwland, genoot de gunst van admiraal Kinsbergen en vergezelde dezen op eene reis door de Levant en Rusland, waarvan hij verslag gaf in zijne „Aanteekeningen op eene reize door Turkije, Natolië, de Krim en Rusland (1804)”. Na zijn terugkeer vestigde hij zich als geneesheer te Amsterdam en gaf er in 1792 en vervolgens in 1796, 1797, 1800 en 1801 „De Lantaarn” in het licht, waarin hij de gebreken van zijn tijd hekelde met bijtenden spot. In het geschrift: „De Bijlichter (1800)” maakte hij zich als schrijver van „De Lantaarn” bekend. Hij overleed te 's Gravenhage in 1808.
