Wladimir de Groote, grootvorst van Rusland, was de zoon van Swaetoslaw en werd in 980 na den dood van zijn broeder Oleg en na het vermoorden van zijn anderen broeder Jaropolk beheerscher van het geheele Russische Rijk, hetwelk hij door het onderwerpen van onderscheidene naburige volken aanmerkelijk uitbreidde, zoodat het reeds onder zijn bestuur zich uitstrekte van de Dnjepr tot aan het Ladogameer en tot aan de Düna. Ook bragt hij binnen de grenzen des rijks veel goeds tot stand.
Hij verwierf den bijnaam van de Heilige, omdat hij ter gelegenheid van zijn huwelijk met de Grieksche prinses Anna Romanowna in 988 met het grootste gedeelte van zijn volk het Christendom omhelsde en uit Constantinopel priesters ontbood ter uitbreiding van de Christelijke Kerk. De door hem vastgestelde verdeeling des rijks onder zijne twaalf zonen, die na zijn dood (1015) onder de opperheerschappij van den oudsten Grootvorst gezamenlijk zouden regéren, was de bron van onderscheidene familie oorlogen, waaruit eene ontbinding des rijks in onderscheidene zelfstandige vorstendommen en eindelijk bij den inval der Tartaren in Rusland de ondergang des rijks voortvloeiden.
