Wichern (Johann Heinrich), de grondlegger der inwendige zending (innere Mission) in Duitschland en geboren te Hamburg den 21sten April 1808, bezocht aldaar het Johannaeum en het academisch gymnasium, studeerde te Göttingen en te Berlijn in de godgeleerdheid, belastte zich daarop met het bestuur van eene zondagsschool voor arme kinderen in zijne geboortestad en deed den 1sten November 1833 het reddingsgesticht verrijzen in het „Rauhe Haus”, hetwelk later tot voorbeeld diende voor dergelijke inrigtingen elders in Duitschland en ook in andere landen. Voorts zocht hij eene centrale vereeniging te vormen voor de inwendige zending, welke in 1848 te Wittenberg tot stand kwam. In 1848—1850 deed bij op aanzoek van de Pruissische regéring voorstellen, om te hulp te komen aan 10000 kinderen, die door het woeden van de typhus in Silézië van hunne natuurlijke verzorgers waren beroofd.
Op zijne togten door verschillende gewesten van Duitschland verleende hij overal zijne medewerking tot het oprigten van allerlei vereenigingen ten behoeve van het onderwijs, van zieken, behoeftigen en gevangenen. Nadat hij in 1851 van eene reis naar Engeland was teruggekeerd, bezocht hij op last van de Pruissische regéring in alle provinciën des rijks de tuchthuizen en gevangenissen, ten einde uit zijne mededeelingen voorstellen te putten tot verbetering dier inrigtingen, en in 1856 zag hij zich benoemd tot adviseur bij het ministérie van Binnenlandsche Zaken in Pruissen, waarna men hem hoofdzakelijk het toezigt op de gevangenissen opdroeg. Hij schreef: „Die innere Mission der deutsch-evangelischen Kirche (1849)”, — „Die Behandlung der Verbrecher und entlassenen Sträflinge (1853)”, — en „Der Dienst der Frauen in der Kirche (2de druk, 1858)”.
