Westendorp

betekenis & definitie

Westendorp (Nicolaas), een ijverig Nederlandsch oudheidkundige, geboren te Farmsum den 11den Februarij 1773, studeerde te Groningen in de godgeleerdheid, was achtervolgens predikant te Sebaldeburen, Loppersum en Losdorp, maakte zich in 1809 bekend door de uitgave van een oudheidkundig geschrift en zag zich in 1815, 1820 en 1826 door de Hollandsche Maatschappij te Haarlem en in 1837 door de Maatschappij van Nederlandsche Letterkunde bekroond. Hij werd lid van verschillende binnen- en buitenlandsche geleerde genootschappen, o. a. van het Koninklijk Nederlandsch Instituut, — voorts ridder der Orde van den Nederlandschen Leeuw en eershalve doctor in de letteren. Tevens was hij schoolopziener, en overleed den 5den Junij 1866. Van zijne geschriften vermelden wij: „Verhandeling ter beantwoording der vraag: Welke volkeren hebben de zoogenaamde hunnebedden gesticht (1815; 2de druk, 1822)”, — „Verhandelingen over onderwerpen uit het gebied der oudheidkunde en godenleer (1826)”, — „Over het oud Runisch letterschrift en ontdekte sporen van hetzelfde in ons land (1824)”, — „Jaarboek van en voor de provincie Groningen (1829—1832, 2 dln)”, — „Antiquiteiten (1819—1826, met Reuvens)", — „Over de Morini, de Menapii enz. (1827)”, — „Eene beknopte voordragt van de Noordsche mythologie (1829—1830, 2 stukken)”, — „Bijzonderheden uit de geschiedenis der Hervorming in de provincie Groningen tusschen 1545 en 1580 (1832)”, — „Oudheidkundige ontdekking in het Hunsegokwartier (1830)”, — „Over den voorgenomen doop van den Frieschen koning Radbout door Vulfran (1839)”, — en „Algemeen overzigt der Romeinsche oudheden in de Noord-Nederlanden (1846)”.