Warren (Samuël), een Engelsch romanschrijver en regtsgeleerde, geboren den 23sten Mei 1807 te Racre in Denbighshire (Wales), studeerde te Edinburgh en te Londen in de regten en vestigde zich in laatstgenoemde stad als bijzonder pleitbezorger (special pleader). Op letterkundig gebied maakte hij zich het eerst bekend door de romans, zonder naam in „Blackwoods Magazine” verschenen: „Passages from the diary of a late physician (1832, 3 din)” en „Ten thousand a year (1841)” en verwierf daardoor een Européschen roem. Minder bevielen de novelle: „Now and then (1847)” en het voor de inwijding van het Cristal Palace geschreven stuk: „The lily and the bee (1851)”. Sedert 1837 was hij werkzaam als advocaat (barrister), verkreeg in 1851 de waardigheid van Queen’s Counsel en zag zich in 1852 door het ministérie Derby tot syndicus (recorder) van Hull benoemd.
In die dagen gaf hij het tegen de R. Katholieke Kerk gerigte vlugschrift: „The Queen and the Pope” in het licht. In 1856 werd hij lid van het Parlement en in 1859 ontving hij van den lord kanselier Chelmsford de benoeming tot master in lunacy (lid van de regtbank voor krankzinnigen), waarna hij het lidmaatschap van ’t Parlement nederlegde. In 1874 werd hij weder recorder van Hull en overleed in Julij 1877. Van zijne regtsgeleerde werken vermelden wij vooral: „Introduction to law-studies (1849; 3de druk, 1863, 2 dln)”, — „Duties of attorneys and sollicitors (1848)”, — „Moral and intellectual development of the age (1854)”, — en „Backstone systematically abridged (1857)”. Eene verzameling van zijne kleinere geschriften verscheen onder den titel: „Missellanies, critical, imaginative and juridical (1854)” en eene volksuitgave van zijne letterkundige werken in 1853—1854 in 5 deelen
