Wade (Benjamin Franklin), een verdienstelijk vertegenwoordiger van den Amerikaanschen Staat Ohio in den Senaat te Washington en een ijverig bestrijder der slavernij, aanschouwde het levenslicht in Massachusetts op den 27sten October 1800. Zijn vader had deelgenomen aan den onafhankelijkheidsoorlog, terwijl zijne moeder inmiddels gezorgd had voor een tiental kinderen, van welke Benjamin Franklin de jongste was. Laatstgenoemde werkte des zomers op de ouderlijke hoeve en bezocht des winters de school. Weldra kende de leerzame knaap het dozijn boeken, dat de bibliotheek zijns vaders uitmaakte, nagenoeg van buiten.
Toen hij den ouderdom van 18 jaar bereikt had, trok hij met een kleinen reispenning naar de westelijke Staten der Unie, met het doel, zich in Illinois te vestigen. Toen hij Ashtabula-county in Ohio bereikt had, zag hij zich genoodzaakt, door het vellen van boomen in zijn onderhoud te voorzien. Voorts was hij op verschillende wijzen werkzaam, als veedrijver, kanaalgraver, schoolmeester enz. Op 26-jarigen ouderdom nam hij het besluit, zich aan de regtsgeleerdheid te wijden, en na het afleggen van het vereischte examen trad hij in bovengenoemd county op als pleitbezorger. Binnen den tijd van zes jaar had hij eene uitgebreide practijk. In 1837 zag hij zich gekozen tot lid van den Senaat in den Staat Ohio en werd er eerlang de hoofdleider der Whigs. Met kracht bestreed hij het annexéren van Texas als slavenstaat. „Zoolang ik leef,” riep hij bij die gelegenheid uit, „zal ik nooit een maatregel ondersteunen, die het inleven van een slavenstaat in de Unie ten doel heeft”. Toen reeds pleitte hij voor de gelijkstelling der Negers in den Staat Ohio op staatkundig gebied en verloor dientengevolge zijn mandaat.
In 1841 echter werd hij herkozen en trad opnieuw tegen de slavernij der Negers in het strijdperk. In 1847 werd hij voorzitter der regtbank in het derde district van Ohio en in 1851 lid van den Senaat der Unie. Hier onderscheidde hij zich door zijne onverschrokkenheid. Daags na den gewelddadigen aanval van den senator Brooks uit Zuid-Carolina op Charles Sumner uit Massachusetts (1856) verklaarde hij openlijk in den Senaat: „Wanneer in de geschiedenis der Republiek de tijd gekomen is, dat de Senatoren wegens de verdediging hunner gevoelens met den dood bedreigd worden, zoo weet ik geene betere plaats om te sterven, dan hier in de Senaatsvergadering bij het vervullen van mijn pligt. Hier wil ik volharden in den strijd voor de vrijheid van spreken en voor de eer des lands!” Gedurende den burgeroorlog drong hij steeds aan op doortastende maatregelen en zag zich weldra benoemd tot voorzitter van den Senaat der Unie. In 1868 wilden zijne vrienden hem tot president der Vereenigde Staten doen benoemen, maar hij moest wijken voor generaal Grant. In 1871 was hij voorzitter der commissie, welke naar St. Domingo gezonden werd, om berigt te geven over het al of niet wenschelijke eener annexatie van dat eiland. Na dien tijd keerde hij tot het ambteloos leven terug. De verzoenende politiek van den president Hayes droeg geenszins zijne goedkeuring weg, zooals bleek uit een open brief, den 17den Julij 1877 door de drukpers openbaar gemaakt. Deze moedige vriend der vrijheid, door het volk Old Ben Wade genoemd, een type van den krachtigen en volhardenden Amerikaan, overleed den 2den Maart 1878.
