Vlaming (Pieter), een verdienstelijk Nederlandsch dichter, geboren te Amsterdam den 29sten Maart 1686, genoot eene zorgvuldige opvoeding, studeerde te Leiden in de regten en maakte zich bekend met het Fransch en Hoogduitsch, Engelsch en Italiaansch. Vooral laatstgenoemde taal had grooten invloed op zijn dichttalent, zooals blijkt uit de „Dichtlievende uitspanningen (1711)”, door hem met zijn vriend J. B. Wellekens in het licht gezonden, waarin men de navolging opmerkt van het Italiaansche herderdicht, terwijl hij in 1730 eene vertaling leverde der „Arcadia” van Sannazari met eene levensbeschrijving van dien dichter. In 1612 bezorgde hij eene uitgave der gedichten van zijn vriend L. Schermer en wijdde zich aan de beoefening der letteren, totdat hij in 1719 benoemd werd tot boekhouder bij de Oost-Indische Compagnie te Amsterdam.
Voorts bezorgde hij in 1723 eene fraaije uitgave van den „Hertspieghel” van Spieghel, een paar jaar later van de „Rederijkkunst” van Hoogstraten en van de „Poemata” van l'Hôpital. Hij hield zich bezig met eene „Beschrijving en geschiedenis van Amsterdam”, toen hij den 24sten Februarij 1733 op zijn buitengoed Hoogerwoud bij Haarlem overleed.
