Vinland of Wijnland noemden de Noren een gedeelte der oostkust van Noord-Amerika, het hedendaagsche Massachusetts en Rhode-Island.
In 986 namelijk ontdekte Bjorne Herjulfson op een togt uit IJsland ter opsporing van zijn vader, die met Erik de Roode naar Groenland getogen was, onderscheidene malen land, zonder er echter aan wal te stappen. Maar in 1000 ondernam Leif, de zoon van Erik, met het schip van Bjorne en met eene bemanning van 35 koppen een nieuwen togt, om gemelde gewesten nader te leeren kennen. Eerst vond hij er een gewest met naakte rotsen en ijsbergen en gaf daaraan den naam van Helluland (Steenland), daarna een ander, dat hij met den naam van Markland (Woudland) bestempelde (Newfoundland en Nieuw-Schotland), en eindelijk een derde, waar een Duitscher uit de bemanning wijngaarden en druiven vond, zoodat Leif hieraan den naam gaf van Vinland.
Leif en zijne makkers bouwden er woningen, waarin zij den winter doorbragten en zeilden in het voorjaar met eene lading timmerhout en druiven weder naar Groenland. Vanhier deed men na dien tijd gedurig togten naar Vinland, dat als een fraai en boschrijk gewest wordt voorgesteld, met een heerlijk klimaat, een overvloed van pelsdragende dieren, ontelbare visschen in de stroomen en vele walvisschen op de kusten, terwijl de daarvóór gelegene eilanden door Skrälingen (Eskimo’s) waren bewoond. Dit verkeer tusschen Groenland en Vinland duurde tot in de 12de eeuw. De eerste bisschop van Groenland, Erik genaamd, trok in 1121 derwaarts. Men onderstelt zelfs, dat een oud gebouw in de stad Newport op Rhode-Island van de Noren afkomstig is.
