Verrekijker (De) dient om van verwijderde voorwerpen beelden te vormen, welke geschikt zijn voor eene naauwkeurige waarneming. Men heeft dioptrische en cata-dioptrische verrekijkers; eerstgenoemden zijn de eigenlijke verrekijkers, laatstgemelden de telescopen (zie aldaar). De uitvinding dier werktuigen wordt toegekend aan Zacharias Jansen, brillenslijper te Middelburg; zij geschiedde bij toeval, daar zijne kinderen door eene convergérende en eene divergérende lens naar den haan van den toren keken en dezen vergroot zagen. De eerste verrekijkers, uit twee zulke lenzen bestaande, worden Hollandsche kijkers genoemd of ook wel kijkers van Galileï, omdat deze uitstekende geleerde de theoretische beginselen der verrekijkers in een behoorlijk licht stelde.
Tooneelkijkers, eene verbindinding van twee gelijke kijkers, door de Franschen jumelles of binocles geheeten, zijn door Lippershey, een tijdgenoot van Jansen, uitgevonden. Men heeft aardsche verrekijkers, veldkijkers van Plössl, dialytische kijkers van Littrow, cometenzoekers enz. De lenzen worden van crownglas en flintglas vervaardigd, om de gekleurde randen der beelden te doen verdwijnen (zie Achromatismus).
