Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 20-08-2018

Veeartsenijkunde

betekenis & definitie

Veeartsenijkunde is de wetenschap, die de ziekten en gebreken der huisdieren leert kennen, genezen en voorkomen, omvat alzoo de geneesheel- en verloskunde der huisdieren en is met de gewone geneeskunde, namelijk die der menschen, op het naauwst verbonden. Hare hulpmiddelen zijn de ontleed- en natuurkunde der dieren, de natuur- en scheikunde, de plantenkunde, de geneesmiddelleer en de artsenijmengkunde, de leefregelkunde en het hoefbeslag. Vermoedelijk was de veeartsenijkunde reeds bij de Grieken bekend, en de Romein Vegetius heeft een boek geschreven over deze wetenschap. In de middeneeuwen bleef zij sluimeren en begon eerst in de 16de eeuw te ontwaken, toen Ruellius op last van koning Frans I van Frankrijk eenige geschriften over die wetenschap uit het Grieksch in het Latijn vertaalde.

Sommige schrijvers begonnen te verzamelen wat vroeger over dat onderwerp was medegedeeld, maar eerst in de 18de eeuw vestigden de geleerden hunne aandacht op de ziekten der runderen. In Nederland handelden Le Francq van Berkhey, Veirac, J. G. Eberhard en Andraeas Erissman over verschillende onderdeelen der veeartsenijkunde en leverden goede handboeken over de ziekten en de verloskunde van het vee. In 1762 verrees in Frankrijk de eerste veeartsenijschool te Lyon, die weldra gevolgd werd door eene andere te Alfort bij Charenton. Dit voorbeeld werd in Oostenrijk, Denemarken en Pruissen gevolgd, en eindelijk werd ook in ons Vaderland in 1821 te Utrecht eene Rijks veeartsenijschool geopend, waar de verdienstelijke A. Numan (zie aldaar) gedurende eene reeks van jaren met uitstekend gevolg is werkzaam geweest.

< >