Ule (Otto Eduard Vincenz), een uitstekend schrijver over natuurkundige onderwerpen en geboren te Lossow bij Frankfort aan de Oder den 22sten Januarij 1820, studeerde te Halle eerst in de godgeleerdheid, daarop in de wis- en natuurkunde, zette zijne studiën voort te Berlijn, verwierf den doctorsrang, en hield in den winter van 1847 op 1848 te Frankfort aan de Oder voorlezingen over de ontwikkeling van het heelal, terwijl hij levendig deel nam aan de beweging op staatkundig gebied. Nadat hij vervolgens eenigen tijd als leeraar was werkzaam geweest te Quetz, vestigde hij zich als privaatdocent te Halle en kwam als directeur der brandbluschmiddelen bij een brand te Halle op den 7den Augustus 1876 op eene noodlottige wijze om het leven. Hij onderscheidde zich door zijne algemeene kennis, door eene dichterlijke beschouwing der natuur en door de helderheid zijner voorstellingen.
Van zijne geschriften noemen wij: „Das Weltall (3de druk, 1859; ook in het Nederlandsch vertaald onder den titel: „De wereld in den strijd harer wording”)”, — „Die Natur (1851)”, — „Physikalische Bilder (1854—1857, 2 dln)”, — „Die neuesten Entdeckungen in Afrika (1861)”, — „Wunderder Sternenwelt (1861; 2de druk, 1877)”,”— „Populäre Naturlehre (1865—1867)”, — „Warum und Weil (4de druk, 1877)”, — en „Kleine naturwissenschaftliche Schriften (1865—1868, 2 dln)”. Met Karl Müller stichtte hij in 1852 het nog altijd veelgelezen tijdschrift: „Die Natur”.
